Sposobnost organizacije unutar grupe je izdvojila ljudsko društvo od prvobitnih primitivnih skupina. Organizivati ilegalnu grupu koja je usredsređena samo na sebe i nije usmerena ka opštem dobru nije nimalo lako. Kako je danas popularno zanimanje menadžera, moguće je da bi se lideri gengova, ako bi se preveli u legalne okvire, mogli nazvati menadžeri u ekstremnim uslovima ili menadžeri distibucije nasilja.
Pretpostavljam da su većini poznati serijali Ross Kemp-a čije emisije se bave opasnim grupacijama širom sveta koje zadaju probleme vlastima i državama. On obilazi svet i pravi mini-reportaže o “gangovima”, njihovim vođama i poslušnim vojnicima ulice. Međutim, oni koji misle da su gledajući epizode ovog simpatičnog britanca spoznali svet s one strane zakona, mogu slobodno da kažem da su u potpunoj zabludi. Prave bande su ekstremno zatvorene grupe, koje ne podnose kamere, novinare i punblicitet.
Odeveni u prepoznatljivu odeću, tetovirani na način koji odaje pripadnost grupi, usko povezani, dobro organizovani, prava su enigma za vlasti, a posebno za javnost. Ako izuzmemo antologijske “Gang”-ove poput Cosa Nostra, japanske Jakuze ili kineske Trijade, sa manjim izuzetcima, najsvirepije dobro organizovane bande, se javljaju krajem 20-og veka.
Priču bi mogli da započnemo sa grupom poznatom pod nazivom “18th Street gang” ili poznate još kao “M18”, “Calle 18”, “Barrio 18”, “La18” ili “Mara-18” koju tako slove u Centralnoj Americi. Multietnička organizacija osnovana u Los Anđelesu važi za najveću skupinu koja broji hiljade članova i to, kako u okolini tako i samom gradu. Svoje korene vuku od grupe “Clanton 14”, ali su želeli da naprave frakciju “Clanton 18th Street” u koju bi mogli da primaju imigrante. Takav predlog nije naišao na odobravanje, pa su se sami organizovali i kao što se da pretpostaviti, postali najljući rivali.
Članovi su dužni da se pridržavaju striktnih pravila. Ono što je karakteristično za ovu grupu, za svako ukazivanje nepoštovanja prema lideru ili sabratu sledi 18 sekundi linčovanja i prebijanja a neretko se tako nešto završi sa smrtnim ishodom. Geng je poznat pod imenom “Children’s Army” zbog regutovanja dece u školskom i srednjoškolskom uzrastu. Sebe identifikuju sa brojem 18, pa koriste simbole poput XV3, XVIII, 666, 99 (9+9=18). Takođe, veliki su fanovi bejzbol kluba Los Angeles Dodgers zatim Dallas Cowboys-a i Oakland Raiders-a NFL timova, kao i LA Lakers-a. Pripadnici ovog genga su identifikovani u 120 gradova u 37 država među kojima su Austalija, Kanada, Engleska, Francuska, Nemačka, Liban, Peru, Meksiko, Gvatemala, Honduras, El Salvador.
Druga grupa pozata po okrutnosti prema svojim neprijateljima je „Los Zetas“, jedan od najvećih narko kartela na svetu, banda čiji koreni vuku iz Meksika, a specijalnost je krijumčaranje i dilovanje droge. Ubijanje ljudi je „dnevna zabava“ za članove „Los Zetas“ i do 2012. godine ovaj geng je „okupirao“ 11 Meksičkih saveznih država te je samim tim postao i najveći narko kartel, odnosno kartel koji drži pod kontrolom veliku većinu Meksičke teritorije.
Dobili su naziv po svom osnivaču Arturo Guzmán Decena koji je bio federalni policajajc u Meksiku. Arturov radio kod je bio „Z1“, a kodovi su davani visokim oficirima u meksičkoj policiji. Svoj nadimak su preuzeli spelovanjem španskog slova Z koji se čita Zeta i odatle Los Zetas. Američka vlada ih smatra za najsofisticiraniju i tehnološki najnapredniju grupu koja posluje u Meksiku.
Počeci Los Zetas datiraju još s početka devedesetih godina, kada su pripadnici specijalnih snaga Meksičke armije dezertirali iz vojske i pridružili se krilu Zalivskog kartela, čiji je zadatak bio organizovanje trafikinga, švercovanja kokaina, heroina i drugih supstanci. Međutim 2010. godine, odlučili su da dalje nastave sami, te su započeli sopstveni biznis. Treba napomenuti da svega 50% njihovg GDP-a dolazi od krijumčarenja droge, dok ostali prihodi stižu od drugih aktivnosti oličenih u obračunima sa drugim narko kartelima od kojih je najozbiljniji Sinaloa Cartel, i civilima, kidnapovanjima kao i reketiranju u zemenu za pružanje zaštite. Čuveni su po surovosti, obezglavljivanju i klanju iz čega se može zaključiti da pre biraju brutalnost nego novac.
Ovaj kartel je toliko jak da se uključuju DEA kao i FBI u akcije njihovog suzbijanja. U jednoj zajedničkoj akciji, koja se nije zvala Balkanski ratnik, zaplenjene su velike količine oružja, preko 500 000 komada bojeve municije različitog kalibra, protiv-tenkovsko oružje i municija, što dovoljno govori o ozbiljnosti ovog genga.
Aryan Brotherhood je organizacija koja je započela svoj život još 1964. godine u „San Quentin“ federalnom zatvoru u Americi koji se smatra za jedno mesto rođenja, dok je drugo „Folsom prison“ u Kaliforniji. Broji od 200 do 300 stalnih članova sa više hiljada saradnika koji se nalaze unutar i izvan zatvora. Iz samog imena se zaključuje da ovu grupu čine samo belci pa se shodno tome razvila i povezanost sa Ku Klux Klan-om, Nazi Lowriders (čiji su glavni neprijatelji Bloods, the Crips, i Black Guerrilla Family), kao i Public Enemy No. 1 i Irska Mafija.
Poznati su još pod nazivima „AB“, „One-Two“, ili „The Brand“. Ovo bratstvo, prema nekim podacima FBI-a, čini svega 0,1% zatvorske populacije ali su odgovorni za preko 20% ubistava u federalnim zatvorima u toku godine. Osnovna maksima ovog genga je „Blood in, blood out“ što znači da biste bili primljeni neophodno je za inicijaciju ubiti nekog. Ali ukoliko želite “napolje” jedini izlaz je parcela na nekom lokalnom groblju.
Izuzetno su inteligentni i čitaju Sun Cuovu „Veština ratovanja“, Ničea, Makijavelija. Izučavaju i anatomiju čoveka kao bi što preciznije ubadali i pogađali vitalne organe tako da žrtva nema šanse da preživi.
Obeležja ove zloglasne grupe su tetovaže po kojima se prepoznaju, a najčešće su to kukasti krstovi ( svastike), SS obeležja, glava vikinga ali najprepoznatljiviji je detelina sa 666 unutar listova. Detelina ili Shamrock je simbol irskog katoličanstva, ali tri šestice unutar toga simbolizuju sve obrnuto od katoličkih vrednosti. Zanimljiva je veza Bratstva sa Charles Manson-om, masovnim ubicom iz 70-ih godina, koji je kada je osuđen tražio zaštitu unutar zidova posle napada na njega. Pojedini članovi su bili protiv pružanja zaštite, jer je jedna od Manson-ovih žrtava bila trudna žena, čime su pokazali određeni kodeks. No women no kids. Međutim, ova veza nije dugo trajala jer je bratstvo smatralo Mansona previše levo orjentisanim.
Na ovom mestu treba spomenuti da je John Gotti, veliki šef Gambimo mafije, 1996. godine kada je osuđen na doživotnu robiju, došao u vezu sa Arijevskim Bratstvom i plaćao im za zaštitu, tako da je za oko 2 godine usluga dao više od 50 000 dolara. Gotti je pokušao da nađe nekog njegovog vojnika koji će ga štititi bez obzira na novac, ali je pogrešio. Arijevci su potplatili crnog zatvorenika i iscenirali napad, tako da se Gotti, naravno ne znajući za to, opet okrenuo njihovim uslugama. Bogovi zatvorskih ćelija i dalje seju strah i smrt po zatvorima u Sjedinjenim Državama.
Grupa koja je striktno orijentisana na ulice, koja se isključivo hrani uličnim načinom života je „Latin Kings“ geng poznat i pod nazivima Almighty Latin King and Queen Nation ili skraćeno ALKQN, ALKN, LKN. U Sjedinjenim Državama se smatra za najveću i jednu od najorganizovanijih uličnih bandi sačinjenu uglavnom od hispano-amerikanaca, koja je svoje prve korake napravila u Čikagu, u državi Ilinois početkom 40-ih godina prošlog veka.
U početku su u ovoj uličnoj bandi preovladavali Portorikanci, te iako je organozovana od strane ove etničke grupe, danas je dominantan uticaj meksikanaca i to pogotovu u srednjem zapadu u Americi gde se i nalazi džava Ilinois sa Čikagom kao gradom sa najbrojnijom meksičkom populacijom u ovom delu zemlje. Grupa se eksponencijalno uvećavala tokom godina, te sada imaju ispostave u 37 zemalja širom meridijana i predstavništva u 206 gradova u Severnoj i Latinskoj Americi, Evropi posebno Španiji. Specijalnost im je reketiranje, krujumčarenje oružja i droge(kokain, krek-kokain, heroin i marihuana), iznude, oružane pljačke i naravno ubistva. Zanimljivo je da stupanj njihove tehnološke pismenosti ide dotle da su u novije vreme optuživani i za krađe identiteta.
Boje koje nose su crna i zlatna, a po zidovima iscrtavaju grafite gde je u prvom planu lavlja glava, ili sveta Kruna sa 5 ili 3 vrhova mada im je simbolizam uglavnom povezan sa regiom ili gradom u kome se ogranak tribala nalazi. Za razliku od pomenutih „18th street gang“ koja je središte svog delovanja vezala za latinsku i Srednju Ameriku, „Latin Kings“ svoje središte smeštaju u srce Sjedinjenih Država.
Što se tiče krunisanih glava, jedan od prvih viđenijih lidera bio je Luis Felipe poznat još kao King Blood. Godine 1986. u pokušaju izbegavanja hapšenja zbog optužbi da je ubio svoju devojku Luiz Felipe beži u Njujork gde je danas centar aktivnosti Kraljeva. Posle manjih ili većih sukoba sa zakonom, Luiz Felipe je 1997. godine zajedno sa još 39 članova bande optužen za višestruka ubistva, iznude, prodaju narkotika. Osuđen je na 250 godina robije od toga prvih 45 godina je trebalo da provede u samici! Ovo predstavlja najrigorozniju kaznu u istoriji Američkog pravosudnog sistema bez premca.
Od tada kreće nova era u delovanju ove grupe. Na čelo dolazi Antonio Fernandez, poznat i kao King Tone i 1997. započinje svojevrsnu reformaciju ovog klana. Ova grupa ima razvojni put od pukog skupa mladih i besnih hispanoamerikanaca bez budućnosti do revolucionarne politički angažovane skupine koja se stara o pravima latino manjina. Fernandez je ustanovio praksu da se jednom nedeljno pratioci okupljaju ispred crkve Svete Marije u zapadnom Harlemu. Na skupovima je u svakom trenutku oko 400 do 500 ljudi koji pomno slušaju pripovedanje Fernandeza, čiji govor ide od uzdizanja ponosa do predstavljanja neke ličnosti, borca za nezavisnost neke od latino država. Ni King Tone nije zaobišao sukob sa zakonom, tako je 1997. godine optužen za distribuciju psihoaktivnih supstanci i osuđen na 13 godina federalnog zatvora.
Pored Latino Kraljeva, ova grupa ima i svoje kraljice. Latin Queens. Njihova uloga je prvenstveno da među pripadnicama šire osećaj ponosa, porodične vrednosti, čuvaju etnički identitet kao i veru u samoprogres. Zbog ovih ciljeva, grupa okuplja žene različite etničke pripadnosti koje su zlostavljane od svoje porodice, muža, dečka. Obe grupe sociološki gledano pokušavaju da izgrade i učine boljim svoju okolinu. Ali da bi to zaista bilo tako bilo bi potrebno preispitati i drugu stranu njihove aktivnosti.
I na kraju još jedna grupa koja se po surovosti brutalnosti izdvaja od ostalih sličnih i to posebno zbog novih članova, koji da bi se dokazali čine monstruozna dela. To su MS 13 ili Mara Salvatrucha, kriminalna banda koja se najpre javila u zapadnom Los Anđelesu, a osnovana od male grupe imigranata iz El Salvadora, koja se zatim proširila na celu Ameriku, Kanadu, Meksiko i Centralnu Ameriku. Ovi emigranti su prebegli za vreme građanskih ratova u Centralnoj Americi tokom 80ih godina.
Prvobitno su se organizovali radi sopstvene zaštite od već etabliranih bandi u Los Anđelesu, gde su dominirali Meksikanci i Afro-Amerikanci. Sada ova organizacija ima između 30 i 50 hiljada ljudi širom zemalja u kojima su registrovani, dok se u Sjedinjenim Državama smatra da ih ima između 8 i 10 hiljada. Nedavno su uočeni i na teritoriji Distrikta, dakle Vašingtona, pa se smatra da polako menjaju epicentar svog delovanja.
Zanimljiva je etimologija reči Mara Salvatruca. Reč „Mara“ znači banda na Caliche slengu, narečju Španskog jezika koji je specifičan samo za El Salvador, a to je skraćeno od Marabunta što je naziv za armiju agresivnih mrava koji su endemska vrsta. Za drugi deo naziva postoje dve verzije. Da je to kombinacija reči Salvador i trucha što je naziv za pastrmku, a u Caliche slengu znači biti na oprezu. Druga verzija priče je da su Salvatruchas u stvari salvadorski seljaci koji su postali gerila u građanskom ratu.
Kao što je navedeno, važe za najbeskrupulozniju organizaciju na svetu koja ne preza ni od čega pa čak ni od ubistava žena i dece. Sedamnaestogodišnja Brendqa Paz je 2003. godine pristala da sarađuje sa FBI u odavanju informacija o kretanju i poslovima MS13, ali to ju je koštalo života. Nađena je mrtva sa preko 30 uboda na njenom telu, a za to su optužena dvojca njenih bliskih prijatelja. To nije jedini slučaj brutalnosti ove grupe.
Godine 2006. Ernesto Miranda, tada već bivši član i jedan od osnivača Mare, odbio je da prisuatvuje žurci koja je priređena u čast člana koiji je pušten iz zatvora, te ga je to koštalo života. Nađen je mrtav u svojoj kući u El Salvadoru. Bio je otac maloletnog deteta i studirao je pravo kako bi obezbedio sebi perspektivu.
Nedugo zatim, Julio Chavez proslavljeni clan MS-a je brutalno pretukao i ubio muškarca koji je nosio creveni duks, a to samo na osnovu pretpostavke da je član bande Bloods koju čine Afro-Amerikanci. Na kraju je utvrđeno da nije imao nikakve veze sa pomenutom grupom.
Godine 2008. demonstrirana je surovost u svom najgorem obliku. Naime, Edwin Ramos je iz obesti ubio oca i njegovu dvojcu sinova, samo zato što su mu svojim automobilom blokirali skretanje u levo. Ramos je izašao iz svog vozila i sa više hitaca ih pogodio u glavu i grudi. Ovom bezumnom činu treba pridružiti i optužbe da je Rene Mejia 2010. godine ubio majku i njenu dvogodišnju bebu.
Specijalnost ove grupe je veoma široka, bave se iznudama, podvođenjem, kidnpovanjem, švercovanjem ljudi, dilovanjem oružja i droge, reketiranjem. U poslednje vreme bave se i dečijom prostitucijom. Žrtve regrutuju iz dvorišta osnovnih i srednjih škola, kao i decu koja su odbegla od kuće. Godine 2011. Alonso Ormeno je osuđen na 292 meseca zatvora zbog podvođenja i dečije prostitucije, jer je terao devojčice na seks sa najmanje deset klijenata na dan.
Mongi članovi Mare pokrivaju svoje delove tela tetovažama. Pored uobičajenih, grudi, leđa, nadlaktica, podlaktica, oni vole tetovaže po licu. Preko tetovaža komuniciraju i preko njih se raspoznaju. Najčešće je to MS, Salvatrucha ili Devil hrorns. Takođe, prepoznatljiv položaj šake i prstiju govori o pripadnosti pojedinca grupi. Ono što je kuriouzitet, ovaj geng je „opevan“ u filmu „Sin Nombre“ koji je režirao Cary Fukunaga, režiser genijalniog ostvarenja „True Detective“.
Shodno navedenom, čovečanstvo nije mnogo odmaklo u razvitku svesti od prvobitnog čoveka, koji je kopljem jurio svog neprijatelja po prostranim površinama tada još ne razdvojenim na kontinente. Očigledno je da smo zadojeni mržnjom koja truje i kontaminira naša srca. Tehnologija koja je neizostavljiv pratilac ljudskoga progresa u svakom smislu, nam služi da svoje ciljeve upodobimo sveobuhvatnom dobru. Međutim, kada primitivac dođe u posed takve tehnologije, on nekritički upotrebljava istu, dovodeći je do apsurda, pravi od nje jednu grotesku, što se daje primetiti u sukobima Tutsa i Huta u Somaliji. Rezultat navedenog su milioni mrtvih. Iz ovoga sledi da tzv. Homosapiens još nije dorastao svom osnovnom zadatku, a to je napraviti svet boljim i takvog ga ostaviti svojoj deci na usavršavanje.
