Čeprkajući po našoj datoteci u kojoj se nalaze muzički rariteti, pronašli smo samo jednu numeru od Ramba Amadeusa što je, priznaćete, zaista malo imajući u vidu talenat ovog umjetnika! Tako smo došli do numere „Karamba Karambita“ i propratnog teksta koji vam u celosti prenosimo…

„Kurac*, pička*, govno*, sisa*“ je album. Pesma je „Karamba Karambita“. Ko je umetnik? Pa naravno Antonije Pušić, jer samo Rambo uspeva da spoji nespojivo, da traganjem dođe do jedinstva suprotnosti. Upotrebljavajući vulgarizme kod imenovanja albuma, a imajući u vidu da vulgarizmi pripadaju sferi emocionalnog i ekspresivnog govora, može se zaključiti da je Antonije tog doba bio veoma tankoćutan, a kako i ne bi, bila je to 1993. Ako poslušamo tekst ove pesme shvatićemo da se nismo pomakli sa nulte tačke i da je Rambo, kako tada tako i sada, precizno opisivao društveno-političku elitu. U ovoj multimedijalnoj formi ispoljeno je jedinstvo intuitivnog uma i sposobnosti dokazivanja, pa simbioza ova dva dovodi do mudrosti kao najvišeg teorijskog znanja. Da li je ova pesma po nečemu izuzetna? Odgovor na to pitanje u cilju spoznaje smisla nije relevantan ali svakako da može biti putokaz ka dostizanju savršenog uma različitog od pojedinačnog, ograničenog i pogrešivog. Iz ovoga se zaključuje da postavljanje pitanja više doprinosi progresu društva od davanja odgovora na ista… „Da li je bilo bolje za vreme druga Tita?“

Želeći da vas još jednom upoznamo sa filozofskim pogledom na rad Ramba, puštamo vam numeru Sokolov greben, sa albuma Hoćemo gusle (1989.), onda kada je Amadeus pravio pesme i za druge, ne samo za sebe.