Oni nisu imali gde da čuju i iskopiraju taj divni zvuk koji se pojavio tek posle njihovog objavljivanja albuma (I’m) Stranded (nastajao je u 1976.) koji, ako pratite punk muzičku istoriju, možete označiti kao prvi uradak pomenutog žanra čak i pre Pistolsa i Stramerovih genijalnih ispada u bedu The Clash.

Nikad čuli za pank pravac, za njih su Ramonsi bili nepoznanica, Pistolsi naravno enigma, a kako i ne bi kad su se pojavili godinu dana pre muzičkog pravca koji je uneo pometnju u redove establišmenta. Osnovani u gradu Brisbejnu u kome, ako bi čuli za ono što mi znamo, postavili biste pitanje „Da li je moguće da su u sedamdesetim godinama 20. veka živeli u trećem Rajhu u sred Australije?“ Naručena prebijanja i hapšenja od strane ultra hrišćanskog guvernera Kvinslenda (Frank Sleeman) koji je sa svojom korumpiranom privatnom falangom terorisao slobodnomisleće pankere, bila su učestala i neizdrživa. Na osnovu iznetog, autentičnim tumačenjem dolazimo do toga da smo u Australiji sredinom sedamdesetih imali bend koji se može okarakterisati kao prapočetak fenomenalne pank ere, a ova stvar nezvanična prva punk pesma u kratkoj istoriji ovog žanra. Slušamo The Saints i pesmu (I’m) Stranded.