Izdvajamo sa poslednje nedelje Beogradskog bijenala: Džoš Klajn, DIS, Triša Baga, Vuk Ćosić, Džordan Volfson, Sajmon Deni, Dora Budor

Oktobarski salon traje još nedelju dana – sve do 22. avgusta 2021.

Muzej grada Beograda (Resavska 40b), Kulturni centar Beograda, park ispred Muzeja Jugoslavije, kao i podzemni prolaz na Terazijama, bilbord na „Steklencu“ na Trgu republike, lokacije su na kojima još samo sedam dana možete videti radove i instalacije 64 umetnika iz celog sveta, koje je izabrao kustoski tim iz Italije – Ilaria Marota i Andrea Bačin. Izložba pod nazivom ”Sanjari’, okupila je neke od najznačajnijih imena svetske savremene umetničke scene.

Ove nedelje premijerno otkrivamo rad Postament (molski ključ) (2021) umetnice Dore Budor u parku ispred Muzej Jugoslavije koji će tu biti postavljen do kraja 2021. godine. Preko složenih i nestabilnih ekosistema u kojima svaki element održava međuzavisan odnos sa drugim, instalacije, ambijenti i vajarski radovi Dore Budor ulaze u dijalog sa arhitektonskom situacijom, reagujući na početne uslove i pregovarajući o njima. Slično kao prostor, i vreme je zamišljeno i hronološki i meteorološki. Iskustvo temporalnosti igra centralnu ulogu u njenom radu. Postament (molski ključ) je rad u otvorenom prostoru, koncipiran specifično za Beogradski bijenale. Postament je napravljen od semena za ptice i drugih jestivih supstanci, a dizajniran tako da preuzima arhitektonske osobine Muzeja Jugoslavije i parka koji ga okružuje, izgrađenih od kombinacije različitih materijala dopremljenih iz svih krajeva bivše federacije. Potkonstrukcija skulpture, u dijalogu i sa obližnjom skulpturom Ptica (1956) Vojina Bakića, menja svoj izgled do kraja godine. Ptice koje se nalaze u parku ili ga preleću bukvalno je prerađuju i rasejavaju gradom. Rad preispituje ideje trajnosti, očuvanja i monumentalnosti kompozicijom slučajne koreografije – svojevrsne vizuelne muzike koja se bazira na promenljivosti, nestalnosti, dekonstrukciji i regeneraciji.

Džoš Klajn predstavio se filmom Adaptacija (2020–2021), koji je završni rad njegovog većeg projekta Klimatske promene. Radnja filma je smeštena u Njujork, sredinom 21. veka; grad je poplavljen zbog podizanja nivoa mora, teško je pogođen klimatskim promenama, globalnim zagrevanjem i najekstremnijim posledicama nacionalizma i neoliberalnog kapitalizma. Adaptacija je prikaz uznemirujuće moguće budućnosti.

DIS je kolaborativni projekat sa sedištem u Njujorku, a čine ga Lorin Bojl, Solomon Čejs, Marko Roso, Dejvid Toro; oni rade kao umetnički i kustoski kolektiv na velikom broju medija i platformi, koristeći onlajn metode produkcije, upotrebe i širenja sadržaja (DIS Magazine, DISimages, DISown ili dis.art striming kanal). Na 58. Oktobarskom salonu DIS učestvuje sa sajt-specifik instalacijom koja se sastoji od zida obloženog ugljenisanim drvenim pločama, kao okvira i imerzivnog ambijenta za nagoreli bankomat, i seta od tri diptiha u inkjet digitalnoj štampi koji povezuju ključne događaje u finansijskoj krizi i zaplete iz epizoda serije Tračara emitovanih istog dana.

Džordan Volfson Beogradskom bijenalu donosi vrlo atrakativan rad Umetnici prijatelji rasisti (2020) u kome koristi novu holografsku tehnologiju, pomoću ventilatora čije su rotirajuće lopatice prekrivene mikro LED sijalicama. Animirani likovi, video-snimci, simboli i reči izgledaju kao da lebde u prostoru, poput duhova koji prelaze granice medijskih sistema u kojima kruže. Ovaj rad, započet 2019. i završen u januaru 2020. godine, baš kada je počela kriza Covid 19, odražava rastuće tenzije kao i zabrinjavajuću socijalno-ekonomsku i političku klimu u kojoj je nastao. Volfson crpi inspiraciju i materijale iz sveta reklame, masovnih medija, interneta i tehnološkog sveta uopšte, i pravi radove koji razvijaju potencijal širokog spektra izražajnih jezika, uključujući video, instalaciju, robotiku, uvećanu stvarnost i fotografiju.

Triša Baga predstavlja 3D film Glas (2017), koji je tipičan primer fluidnosti i otvorene kompozicije u praksi ove umetnice. U njemu se prepliću zvukovi različitih muzičkih žanrova i glasovi koji ne dolaze s ekrana u vizuelnom nizu heterogenih scena: novinske fotografije; snimanje u studiju, snimanje tokom porodičnih izleta ili jednostavnih dnevnih aktivnosti; slike koje se preklapaju; titlovi. Rad je u celini artikulisan kao prostor u kojem se njegovi različiti sastavni elementi otvaraju novim mogućnostima značenja.

Vuk Ćosić se smatra jednim od pionira net.art-a, od ranih devedesetih godina prošlog veka. On sprovodi multidisciplinarna i inovativna istraživanja o jeziku umetnosti na internetu i njegovim mogućim efektima na savremeno društvo i život. Ćosić predstavlja video-rad Otpakivanje Dišanove kutije (2021), u kojem je umetnik snimljen u činu otvaranja ambalaže jednog izdanja čuvene Kutije u koferu Marsela Dišana. Ćosić se pojavljuje u simboličnom trenutku svoje umetničke epifanije, koja se dogodila tokom godina njegovog života u Beogradu. Slike prati glas samog umetnika koji, naizmenično na svom i engleskom jeziku, stvara kratki spoj značenja koji nam govori o identitetu i drugosti, a istovremeno i o univerzalnom jeziku generisanom razvojem net.art-a.

Sajmon Deni za 58. Oktobarski salon ponovo aktivira jedan svoj nedavni rad, seriju crteža flomasterom i fotografija koji istovremeno dokumentuju i kritikuju rasprave u Evropskom parlamentu na Samitu o novoj generaciji interneta, a koji je prilagodio izložbenom prostoru dodavanjem nekoliko novih elemenata. Instalacija je zamišljena kao sledeće poglavlje umetnikovog istraživanja o evropskim regulatornim aktivnostima, započetog 2017. godine, i odraz je načina na koji širenje interneta i snaga tehnoloških platformi utiču i na političku i na društvenu dinamiku u savremenom svetu. Sigurnost, jednakost, demokratija, privatnost i mogućnost regulisanja sistema interneta u svetlu današnjice, gde je sve međusobno povezano i globalizovano, samo su neke od tema oko kojih se umetnikova potraga razvija, što se s analitičkom preciznošću pokazuje na izloženim panelima.