Kroz dva likovna pristupa, crteže i mozaičke instalacije, umetnica Ružica Bajić Sinkević sugeriše oslobađanje i otvorenost svakog pojedinačnog umetničkog dela kroz proširivanje prostora delovanja, tj. istraživanja u okviru pojedinih vizuelnih disciplina.

Sklonost ka preispitivanju sadržaja i slojevitosti u prirodi, je integralna kreativna osobina ove umetnice i njena primarna motivacija. Vizuelni raspon od intimističkih crteža do prostornih minijatura, svedoči o logičnom širenju interesa ka stvaranju koherentnog sistema i jezika, gde dve različite discipline dopunjuju jedna drugu stvarajući semantičku okosnicu likovnog narativa. Kroz intimističku kosmologiju organskih formi i simboličkih struktura, Ružica otvara vrata jednog specifičnog sveta satkanog od raskošnih ideja i značenja umnoženih do beskonačnosti.